sıf. [aslı: ايگريك iğrik, ايگمك iğmekten] 1. Bir cihete meyl eden, çarpık, doğru olmayan, mu‘avvec, münhanî, keç: eğri odun, eğri yol.2. Kemerli, bükülmüş, mukavves: eğri kılınç. 3. mc. Kavl ve fiilinde sıdk u istikâmeti olmayan, kâzib: eğri adam. 4. Doğru olmayan, yalan, kâzib: eğri söz. ≡ h. Doğru olmayarak, bir yandan, çarpık: eğri gitmek
sıf. [aslı: ايگريك iğrik, ايگمك iğmekten] 1. Bir cihete meyl eden, çarpık, doğru olmayan, mu‘avvec, münhanî, keç: eğri odun, eğri yol.2. Kemerli, bükülmüş, mukavves: eğri kılınç. 3. mc. Kavl ve fiilinde sıdk u istikâmeti olmayan, kâzib: eğri adam. 4. Doğru olmayan, yalan, kâzib: eğri söz. ≡ h. Doğru olmayarak, bir yandan, çarpık: eğri gitmek