Pyrotechnics: Vuur, rook, explosies, rondvliegend puin. Dit is vaak lang niet zo duur als verwacht. Hoewel dit op de set er vaak erg spectaculair uitziet, kan het soms in de montage een stuk tammer uitvallen. Het hangt er vooral vanaf hoe het in beeld is gebracht. De DoP moet op zoek gaan naar de juiste camerahoeken, lenzen en belichting om het spektakel te laten werken. Goed tegenlicht is heel belangrijk. In de postproductie kan er met CGI meer vuur, rook en brokstukken worden toegevoegd aan de explosie of het shot kan worden samengevoegd met ander materiaal, zodat het lijkt of de acteurs wegduiken voor de explosie. – Modellen en miniaturen: Kleinere versies van een echt object. Door te spelen met het perspectief (forced perspective) kan het worden gebruikt in scènes met echte acteurs. Een goedgeplaatste miniatuur Eiffeltoren een paar centimeter van de camera, kan de illusie wekken dat de echte Eiffeltoren op de achtergrond te zien is en de acteur in Parijs rondloopt. Hitchock gebruikte in Notorious een theekopje (waar vergif in zat) dat in werkelijkheid twee keer zo groot was, om het dominant te maken in het shot. Modellen worden steeds minder gebruikt met de opkomst van CGI. De opnames van een film Module 5 98 – Mechaniek: Met slimme constructies kan alles worden gedaan op de seconde die de regisseur wil, van bloed dat uit een kunstwond spuit tot een auto die over een sloot springt. Voor moeilijke, gevaarlijke effecten met auto-ongelukken zijn ingewikkelde constructies nodig. Vaak wordt er gebruik gemaakt van koorden, die in de postproductie plaatje voor plaatje worden verwijderd. – Animatronics: Ook wel action props genoemd. Bewegende poppen die levende wezens uitbeelden. Ze worden bestuurd door radio of een computer. Zie de eerste Terminator-film voor een paar indrukwekkende voorbeelden hiervan. – Breakaways: Glas (flessen, ruiten), meubels en aardewerk, dat stevig oogt, maar makkelijk breekt en precies op de plekken zoals de regisseur dat voor zich ziet. Erg populair voor actiescènes. Hier moet nog steeds voorzichtig mee worden omgesprongen in samenwerking met het stuntteam. Stoelen kunnen op hoofden worden gebroken en acteurs kunnen door ramen springen, maar dat kan nog steeds pijnlijke schrammen en bulten opleveren. – Prothetische make-up: Latex maskers veranderen acteurs in monsters of bezorgen ze overtuigende verwondingen. Hier komt het special effects team wel erg dicht bij de taak van make-up en dat kan soms wrijving opleveren als er niet goed wordt onderhandeld. – Wapens: Steekpartijen met namaakmessen en schietgevechten met losse flodders moeten zorgvuldig worden voorbereid, want ze zijn nog steeds gevaarlijk. Stukjes metaal kunnen in de loop van een pistool komen te zitten en als dat niet van tevoren goed wordt schoongemaakt en gecontroleerd, kunnen die met dodelijke snelheid uit de loop worden geschoten. Dit leidde tot de tragische dood van acteur Brandon Lee op de set van de film The Crow. – Weermachines: Regen, mist, wind, sneeuw (vallend of op de grond), hagel of ijzel moeten allemaal worden nagemaakt met daarvoor bestemde machines. Om dit overtuigend na te bootsen, is een professioneel team nodig. De techniek van rookmachines, zoals die wel eens te zien zijn bij goedkope popconcerten en theatervoorstellingen, zijn relatief eenvoudig te bedienen, maar het zal dan overduidelijk zijn dat er een rookmachine wordt gewerkt. Alleen subtiele dosering en finesse kunnen de rook er uit laten zien zoals de regisseur dat wil. Een tip wat betreft de grote ventilators die wind maken: wind wordt pas zichtbaar als er iets in beweegt, wapperende haren, wijde kleding of stuivend zand. Regen of sneeuw kan schadelijk zijn voor de apparatuur van de geluidscrew en zij moeten goed worden afgeschermd. Er zijn een paar interessante boeken te krijgen, w