In 1949 werd het Duitse plaatsje Elten bij Nederland gevoegd, als onderdeel van een verdrag tussen Nederland en Duitsland. Elten ligt vlakbij de Nederlandse grens, in de deelstaat Noordrijn-Westfalen. Het was een strategisch punt tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd na de oorlog door Nederland bezet als compensatie voor oorlogsschade.
Het verdrag van 1949, ook wel bekend als het Elten-verdrag, zorgde ervoor dat Elten officieel bij Nederland werd gevoegd. Dit had grote gevolgen voor de inwoners van het plaatsje, die van de ene op de andere dag ineens onder Nederlands gezag vielen. De Nederlandse wetgeving en belastingregels werden van toepassing en er moesten zelfs Nederlandse kentekenplaten op de auto’s worden aangebracht.
Voor de Nederlandse overheid betekende de toevoeging van Elten een uitbreiding van het grondgebied en een versterking van de grens met Duitsland. Het plaatsje bleef echter grotendeels Duits in cultuur en taal, wat voor de inwoners enige verwarring en ongemak met zich meebracht.
Na verloop van tijd werd het Elten-verdrag herzien en werd Elten in 1963 weer aan Duitsland teruggegeven. De inwoners kregen hun Duitse nationaliteit en de Nederlandse wetgeving werd weer ingetrokken. Tegenwoordig is Elten weer een rustig Duits plaatsje, dat zich nauwelijks bewust is van de korte periode dat het bij Nederland hoorde.
Het verhaal van Elten is een interessant hoofdstuk in de geschiedenis van de grens tussen Nederland en Duitsland. Het laat zien hoe politieke beslissingen grote gevolgen kunnen hebben voor de inwoners van een klein plaatsje, en hoe snel de grenzen tussen landen kunnen veranderen.