Guillaume Apollinaire

Wilhelm Albert Vladimir Apollinaris de Kostrowitzky, coñecido como Guillaume Apollinaire, nado en Roma o 26 de agosto de 1880 e finado en París o 9 de novembro de 1918, foi un escritor e crítico de arte francés.

Guillaume Apollinaire

(1911)
Biografía
Nacemento	(pl) Wilhelm Albert Włodzimierz Apollinaris de Wąż-Kostrowicky 26 de agosto de 1880 Roma
Morte	9 de novembro de 1918 (38 anos) París, Francia
Causa da morte	gripe de 1918
Lugar de sepultura	Cemiterio do Père-Lachaise, 86 48°51′46″N 2°23′41″L
Datos persoais
Residencia	París (–1918) Mónaco (1887–1895) Roma (1880–1887) Lión Stavelot Aix-les-Bains Cannes Niza Nîmes
País de nacionalidade	Francia (1916–)
Educación	Colegio Niño Jesús de Praga (en) (1887–)
Actividade
Lugar de traballo	Países Baixos (1901–1902) Alemaña (1901–1902) Bélxica (1901–1902) París (1898–1918)
Ocupación	poeta , autor de diarios , contacontos , crítico literario , crítico de arte , escritor , dramaturgo , debuxante
Período de actividade	1898 -
Membro de	Société Normande de Peinture Moderne (en)
Xénero artístico	Verso branco (pt)
Pseudónimo literario	Fernand Laviet
Lingua	Lingua francesa, lingua italiana e Lingua valoa
Carreira militar
Rango militar	Tenente
Conflito	Primeira guerra mundial
Instrumento	Piano
Obra
Obras destacables (1913) Alcools (en)
Familia
Cónxuxe	Amélia Kolb
Parella	Marie Laurencin (1908–) Louise de Coligny-Châtillon (pt) Annie Playden (en) Madeleine Pagès (en)
Cronoloxía
2 de maio de 1918	matrimonio
10 de maio de 1916	trepanação (pt)
17 de marzo de 1916	ferida na cabeza
Premios  mort pour la France (en)
Sinatura

Traxectoria

Fillo dunha condesa polaca, dende 1902 foi un dos membros máis populares do barrio artístico parisiense de Montparnasse, tivo por amigos e colaboradores a Pablo Picasso, Max Jacob, André Salmon, Marie Laurencin, André Derain, Blaise Cendrars, Pierre Reverdy, Jean Cocteau, Erik Satie, Ossip Zadkine e Marcel Duchamp.

En 1909 publicou o seu primeiro libro O encantador en putrefacción, baseado na lenda de Merlín e Viviana. Os seus poemarios, O bestiario ou o cortexo de Orfeo (1911) e Alcoois (1913) reflicten a influencia do simbolismo, con importantes innovacións formais; nese mesmo ano apareceu o ensaio crítico Os pintores cubistas, defensa do novo movemento como superación do realismo. No 1916 publicou o libro de relatos O poeta asasinado.

Alistouse como voluntario en 1914 no exército francés, combatendo na Primeira guerra mundial. Foi ferido de gravidade na cabeza en 1916, morrendo dous anos despois, vítima da gripe española.

Traducida ao galego

• O bestiario ou cortexo de Orfeo (Le Bestiaire ou Cortège d'Orphée), trad. Pablo Seoane (Positivas, 2016)
• O poeta asasinado (Le poète assassiné), trad. Alberte Allegue Leira (Laiovento, 1999)
• As Mameiras de Tiresias (Les Mamelles de Tirésias), trad. Xesús González Gómez (Laiovento, col. Teatro, 2007)
• As once mil vergas (Les onze milles verges ou les amours d'un hospodar), trad. Ana Castiñeira Real e Xosé Antón López Dobao (Positivas, col. Popular, 1992)
• Apollinaire: poesías (Oeuvres poétiques), trad. José Antonio Loira Nieto e Santiago Martínez García (Editorial Tris Tram, col. Poesía de peto, 2002)

Véxase tamén

• Caligrama - composición poética coas palabras compoñendo debuxos, da que Apollinaire foi un pioneiro.