Beveiliging is routine voor Haagse autoriteiten
De organisatie van de conferentie zal niet veel ongemak opleveren voor inwoners van Den Haag: de stad is wel grotere conferenties gewend.
De wethouder city marketing kan zijn geluk niet op. Frits Huffnagel jubelt over het positieve effect van de conferentie op het imago van zijn stad. Die profileert zich, met onder meer het Internationaal Gerechtshof en het Joegoslaviëtribunaal, als ’internationale stad van vrede en recht’. „Dat is natuurlijk een reden dat wij die conferentie mogen organiseren.”Een andere reden is het internationale netwerk van burgemeester Jozias van Aartsen. Van 1998 tot 2002 was hij minister van buitenlandse zaken. Van Aartsen mobiliseerde zijn internationale connecties, en sleepte zo de conferentie voor de neus weg van Maastricht.Maar welke prijs moet de Hagenaar betalen voor deze prestigieuze top? Veel Amsterdammers denken met gemengde gevoelens terug aan de Eurotop van 1997, die ervoor zorgde dat in hun stad een soort staat van beleg werd afgekondigd.Huffnagels vindt het wel meevallen: „Als er straks 70 ministers naar Den Haag komen, dan kun je je voorstellen dat er rondom het Congresgebouw een gebied wordt ingesteld waar uiterst strenge veiligheidsmaatregelen gelden. Maar dat is dan de bijdrage die wij leveren aan de internationale veiligheid.”Beveiligingsdeskundige Roland Bron, van het COT Instituut, zegt echter dat Hagenaars wel wat gewend zijn. „Er komt hier wel vaker een staatshoofd op bezoek. Vanuit mijn werkkamer zie ik regelmatig colonnes voorbijkomen. Dat hoort bij het straatbeeld hier in Den Haag.”Wat voor de gewone Hagenaar geldt, geldt evenzeer voor de veiligheidsdiensten, bevestigen ook andere deskundigen. Het beveiligen van ambassades, gerechtsgebouwen en staatsbezoeken is routine in de stad. En Prinsjesdag is elk jaar ook een behoorlijke logistieke operatie.Bovendien heeft Den Haag grotere conferenties meegemaakt dan die nu op stapel staat, waarvoor vooralsnog 2000 hotelkamers gereserveerd zijn. Zo trokken een internationale vredesconferentie in 1999 en een klimaatconferentie in 2000 meer dan 10.000 officiële deelnemers, onder wie ministers, en daarnaast vele demonstranten.„Door zulke ervaringen liggen de draaiboeken al klaar”, zegt Bron. Natuurlijk, het thema van de conferentie is potentieel explosief. „Maar het is niet ineens een heel spannend risico.”