Λουκέτο μπήκε χθες στην ιστορική βιομηχανία παραγωγής ζυμαρικών ΑΒΕΖ της Θεσσαλονίκης, η οποία ύστερα από 81 ολόκληρα χρόνια συνεχούς λειτουργίας κατέβασε οριστικά τα… ρολά της, ενώ πριν από περίπου δέκα ημέρες διέκοψε την παραγωγική της δραστηριότητα

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων στη βιομηχανία ζυμαρικών Γιώργο Πλευρίτη, το κλείσιμο του εργοστασίου ήταν αναμενόμενο λόγω της κρίσης που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια ο κλάδος παραγωγής ζυμαρικών. "Ο μεγάλος ανταγωνισμός στον κλάδο και η ανάγκη εκσυγχρονισμού της μονάδας οδήγησαν την εταιρεία σταδιακά στο κλείσιμο", τόνισε μιλώντας στη "Μ" ο κ. Πλευρίτης.

Οι εναπομείναντες 33 εργαζόμενοι (σ.σ. απολύθηκαν περίπου 17 άτομα τον περασμένο Ιούλιο), οι οποίοι είχαν ήδη ενημερωθεί εδώ και καιρό για τη δυσμενή εξέλιξη, αποζημιώθηκαν ήδη από τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης.
Όπως επισήμανε ο πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Νίκος Γιαννόπουλος, ελάχιστοι εργαζόμενοι βρίσκονται στα όρια της συνταξιοδότησης, ενώ οι περισσότεροι είναι μεταξύ 30-40 ετών.  

"Μετά τις γιορτές, θα επιδιώξουμε επαφές τόσο με τους εργαζόμενους της ΑΒΕΖ όσο και με το υπουργείο Απασχόλησης, προκειμένου να βρεθεί μία λύση για τους απολυμένους", διευκρίνισε ο κ. Γιαννόπουλος.

Στο μεταξύ, σε ανακοίνωσή του το ΕΚΘ επισημαίνει: "Άλλη μια η παραδοσιακή βιομηχανία, αυτή τη φορά το εργοστάσιο ζυμαρικών ΑΒΕΖ, έβαλε 'λουκέτο' παραμονές Χριστουγέννων, προσθέτοντας άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα των κλειστών εργοστασίων της Θεσσαλονίκης και 50 οικογένειες στις στρατιές των ανέργων. Ένα ακόμη 'δώρο' στη Θεσσαλονίκη ενόψει της νέας χρονιάς από την κυβέρνηση.   

Η διοίκηση του ΕΚΘ καταγγέλλει για μια ακόμη φορά την ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης που δεν λαμβάνει κανένα ουσιαστικό μέτρο, ώστε να σταματήσει η καταστροφή του παραγωγικού ιστού της Θεσσαλονίκης και δεν παίρνει υπόψη της τις προτάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος για ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα στηρίζει με κλαδικές πολιτικές τους παραδοσιακούς κλάδους της οικονομίας όχι μόνο της περιοχής, αλλά ολόκληρης της χώρας και θα δημιουργήσει νέες θέσεις πλήρους και σταθερής εργασίας".

---

Ιστορικό Πορεία 81 ετών με ρίζες στην Κωνσταντινούπολη

Η ΑΒΕΖ (οι εγκαταστάσεις της οποίας βρίσκονται στο δρόμο Θεσσαλονίκης-Ωραιοκάστρου) υπήρξε η πρώτη βιομηχανία της Βόρειας Ελλάδας και μεταξύ των πρώτων σε ολόκληρη τη χώρα, καθώς ιδρύθηκε το 1926.
Ωστόσο, οι ρίζες της ΑΒΕΖ είχαν ξεκινήσει από την Κωνσταντινούπολη, όπου το 1860 ο Κωνσταντίνος Μήκας ίδρυσε το πρώτο εργοστάσιο ζυμαρικών. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή, το 1924, τα παιδιά του μετέφεραν όσα μηχανήματα κατάφεραν στη Θεσσαλονίκη και το 1926 δημιούργησαν την ΑΒΕΖ ΑΕ με τη συγχώνευση τεσσάρων βιοτεχνιών ζυμαρικών: των Υιοί Κ. Μήκα "ΙΡΙΣ", Χατζηγιάννη και Βέρρου, Κούσκουρα και Μόκκα, Μπεραχά και Σία. Το εργοστάσιο αρχικά λειτούργησε σε κτίριο στη διασταύρωση των οδών Παπαζώλη και Γλάδστωνος, με χειροκίνητα, κυρίως, μηχανήματα. Το 1957 αντικαταστάθηκε ο μηχανολογικός εξοπλισμός του, ενώ το σημερινό εργοστάσιο της ΑΒΕΖ στην οδό Θεσσαλονίκης-Ωραιοκάστρου τέθηκε σε λειτουργία το 1962.

Η λειτουργία της εταιρείας ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη, ενώ από τα πρώτα χρόνια δραστηριοποίησή της αποσπά χρυσά βραβεία σε διεθνείς εκθέσεις (Φλωρεντία-1929, Νίκαια-1930 κτλ.).

Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Πλευρίτη, από τις αρχές της δεκαετίας του '90 άρχισαν να σημειώνονται προβλήματα στον μηχανολογικό εξοπλισμό του εργοστασίου, ενώ η γενικότερη κρίση στον κλάδο δεν άφησε ανεπηρέαστη την ΑΒΕΖ, η οποία εμφανίζει ζημίες στους ισολογισμούς της. Έτσι, τον Οκτώβριο του 2004 η οικογένεια Μήκα μεταβίβασε τις μετοχές της στην εταιρεία εμπορίας αγροτικών προϊόντων ΕΝΑ Trade ΑΒΕΕ και στη βιομηχανία παραγωγής σιμιγδαλιού, Α. Λαμπριανίδης ΑΒΕΕ και συγκεκριμένα στους Αθανάσιο Καδινόπουλο (που αναλαμβάνει την προεδρία) και Ιωάννη Λαμπριανίδη που ορίζεται διευθύνων σύμβουλος.

Η νέα διοίκηση πραγματοποίησε προσπάθεια εξυγίανσης της εταιρείας με νέα προϊόντα, ωστόσο οι προσδοκίες της δεν επαληθεύτηκαν, καθώς το 2006 η ΑΒΕΖ εμφάνισε ζημία 1 εκατ. ευρώ στον ισολογισμό της.

Η αρχή του τέλους τοποθετείται τον φετινό Ιούλιο, οπότε πουλήθηκε το εμπορικό σήμα της βιομηχανίας στην εταιρεία Μέλισσα-Κίκιζας και απολύθηκαν περίπου 17 εργαζόμενοι από το τμήμα των πωλήσεων.