ادموند یکم
ادموند یکم ملقب به ادموند فرخ (به لاتین: Edmundus Magnificus) (زادهٔ ۹۲۱ — درگذشتهٔ ۲۶ مه ۹۴۶) شاه انگلستان از ۹۳۹ تا ۹۴۶ بود و در دوران حکومتش توانست نواحی شمالی انگلستان را که به تصرف وایکینگها درآمده بود بازپس بگیرد.[۱]
| ادموند یکم | |
|---|---|
| پادشاه انگلستان | |
 |
|
| سلطنت | اکتبر ۹۳۹ - مه ۹۴۶ |
| پیشین | اتلستن |
| جانشین | ادرد |
| زاده | ۹۲۱ وسکس، انگلستان |
| درگذشته | ۲۶ مه ۹۴۶ پاکل‌چرچ، انگلستان |
| فرزند(ان) | ادویگ ادگار |
| دودمان | خاندان وسکس |
| پدر | ادوارد پدر |
| مادر | ادگیفو |
زندگینامه ویرایش
ادموند زادهٔ ۹۲۱ و پسر ادوارد پدر، شاه وسکس (حکومت ۸۹۹-۹۲۴) و ادگیفو بود. او همچنین برادر ناتنی اتلستن (حکومت ۹۲۴-۹۳۹) بود که در دوران فرمانروایی او انگلستان به یکپارچگی سیاسی رسیده بود.[۱] اتلستن در ۹۳۹ درگذشت و ادموند جانشین او شد. اما هنوز چندی از بر تخت نشستن او نگذشته بود که نیروهای اسکاندیناویایی با پشتیبانی قوای ایرلندی، میدلندز را مورد تاخت و تاز خود قرار دادند.[۲] اولاف گوتفریتسون، شاه اسکاندیناویایی دوبلین، با سواستفاده از مرگ اتلستن نورثامبریا را به اشغال خود درآورده بود و از آنجا بر میدلندز می‌تاخت.[۱]
با این حال ادموند توانست پس از مرگ اولاف در ۹۴۲ نورثامبریا را در ۹۴۴ باز پس گرفته و شاهان اسکاندیناویایی اولاف سیتریکسون و رگنالد را به بیرون راند. او در ۹۴۵ استراتکلاید را نیز تصرف نمود و آن را در مقابل دریافت حمایت نظامی به مالکوم یکم، شاه اسکاتلند واگذار نمود. ادموند با این کار علاوه بر ایمن‌سازی مرزهای خود، روابطی دوستانه و صلح‌طلبانه با اسکاتلند پیدا کرد و دایرهٔ دشمنانش را محدود ساخت.[۱]
ادموند تا هنگام مرگش بر انگلستانی متحد فرمان می‌راند.[۲] او در ۹۴۶ در کاخ خود به‌دست دزدی تبعیدی به قتل رسید و پس از او برادرش اِدْرِد (حکومت ۹۴۶-۹۵۵) جانشین او شد.[۱]
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ "Edmund I" (به انگلیسی). Britannica Online Encyclopedia. Retrieved 9 December 2010.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱
David Crystal (1995), The Cambridge Biographical Encyclopedia (به انگلیسی) (Second edition ed.), Cambridge University Press, p. p.302
{{citation}}:|edition=has extra text (help);|صفحه=has extra text (help)