Het patriarchaat is een systeem van gender polariteit. Dat wil zeggen: alle menselijke variatie en diversiteit wordt gedwongen, gekneed en geperst in twee hokjes, mannen en vrouwen, met zeer rigide voorgeschreven regels voor hun gedrag (genderrollen). Mannen en vrouwen moeten zich op een bepaalde manier gedragen, in het algemeen kunnen we stellen dat dit de tegenstelling mannelijk-dominant versus vrouwelijk-ondergeschikt is, maar dat is iets te simpel.
Mensen die niet willen of kunnen voldoen aan de voorgeschreven norm, zoals hiertegen rebellerende feministes, homomannen, lesbische vrouwen, transgender personen… worden keihard aangepakt en lopen veel risico op geweld, sociale uitsluiting, criminalisering en nog veel meer.
Er kan geargumenteerd worden dat zowel mannen als vrouwen te lijden hebben onder dit systeem, en ik geloof inderdaad dat dat zo is – een mooie en kritische analyse hiervan wordt gemaakt door bell hooks in Feminist Theory: From Margin to Center (1). Stel jezelf maar eens de vraag: zijn mensen helemaal in staat om zich te uiten zoals ze dat willen? Mogen we allemaal onze emoties tonen als we dat willen, of onze kracht, of onze kwetsbaarheid, of onze vreugde, of onze afkeer of ons genot? Zijn we in staat om te gaan en staan waar we willen, nee te zeggen als we iets niet willen, zonder angst voor uitsluiting of fysiek of seksueel geweld? Dit is duidelijk niet zo, en dat hindert ons allemaal, we zijn allemaal dus minder vrij, minder mens dan we zouden kunnen zijn zonder dit onderdrukkende systeem.
Hoewel dus zowel mannen als vrouwen nadeel ondervinden van dit systeem, is er toch een significant – kwalitatief – verschil: het patriarchaat organiseert die gecreëerde groepen namelijk ook zo dat de groep van mannen boven de groep van vrouwen staat (dit heet genderstratificatie, in sociologische termen). Vrouwen als groep worden onderdrukt. Dat wil zeggen, over het algemeen hebben mannen meer macht, meer toegang tot publieke voorzieningen en meer mogelijkheden tot zelfontplooiing. Vrouwen zijn vaker slachtoffer van geweld en seksueel misbruik. Vrouwen staan nog al te vaak in voor de schaduwkant van de (carriëre-) man: zijn huishouden doen, zijn kinderen verzorgen, zijn ontspanning bieden, zijn mooi verzorgde en opgemaakte seksspeeltje zijn.
Seksualisering van dominantie
Deze onderdrukking is ook een seksuele onderdrukking: één van de centrale zaken van patriarchaat is dat vrouwen als seksobject beschikbaar moeten zijn. De dominantie van mannen over vrouwen wordt geseksualiseerd en als natuurlijk, gewenst en erotisch voorgesteld. Op die manier blijft die dominantie gemakkelijker voortbestaan: als de meeste mensen denken dat iets natuurlijk en gewenst is, gaat er minder verzet zijn.
Onderdrukking kunnen we zien op verschillende gebieden, zoals seks, en ook reproductie: wie zorgt er voor de kinderen, wie steekt daar het meeste tijd in, wie controleert er wanneer en hoeveel vrouwen kinderen kunnen/moeten baren of juist niet. Doorheen de geschiedenis lijkt het zo dat in alle, en heel verschillende, culturen, er altijd al gestreden is over het beslissingrecht van toegang tot seks en beslissingen over kinderen krijgen (2).
Omdat het zo belangrijk is, nog eens: patriarchaat betekent/vereist de permanente seksuele beschikbaarheid van vrouwen. Vrouwen moeten beschikbaar zijn voor mannen. Om (individueel) te bezitten in monogame huwelijken of (als groep) in polyamoureuze kringen (3), te kopen via vrouwenhandel en prostitutie, of te verkrachten.
Geen “battle of the sexes”
Het patriarchaat is een heel complex systeem. Een eerste belangrijke misvatting is dat seksisme of patriarchaat iets te maken zou hebben met de “battle of the sexes”, een term die je nogal eens leest in populistische literatuur. Die zou impliceren dat er een soort oorlog gaande is tussen mannen en vrouwen. Dat is een vergissing die vaak gemaakt wordt, en het is een heel cruciale fout.
Het patriarchaat is ultiem slechts ten voordele van een klein groepje van mannen uit de hogere klassen. De strijd die feministes voeren is een strijd tegen dit onderdrukkende systeem, niet tegen individuele mannen op zich. Ik geloof dat het verdwijnen van het patriarchaat en de klassenmaatschappij, het meer egalitair organiseren van de samenleving, uiteindelijk alle mensen (alle genders) beter zal maken.
Mannen en vrouwen kunnen dus samen strijden tegen het patriarchaat. Nu zullen er een paar mannen mischien opgelucht ademhalen, blij dat de feministische kritiek zich niet tegen hen zal richten. Toch wel. Dat samen strijden kán, zei ik, maar in de praktijk gebeurt het zeer weinig.
Het grote probleem van mannen is dat ze weinig geneigd zijn hun houdingen, denkkaders en acties in vraag te stellen. Dominante groepen hebben daar in het algemeen natuurlijk minder baat bij dan onderdrukte groepen. Door hun gedrag reproduceren mannen seksisme en helpen zo de onderdrukking van vrouwen in stand houden. Soms proberen ze iets goeds te doen en heeft dat toch een verkeerd effect. Feministes noemen dat wel eens de wet van intentie (bedoeling) versus effect:
“There I became acquainted with Men Stopping Violence through the keynote address of its executive director, Kathleen Carlin. Through her I learned of the Principle of Intentions versus Effects: what gives my actions their moral value is not necessarily my intentions, but rather their effects on others – specifically, those people who are disenfranchised by my privilege, those marginalized by my sense of entitlement.”
— Red Crowley, The Lie of Entitlement (4)
Het eerste wat mannen moeten doen als ze bondgenoten willen worden van feministes – en feminisme is de verzetsbeweging tegen het patriarchaat – is zichzelf in vraag stellen en overgaan tot fundamentele zelfkritiek: waarom wil ik mee doen aan die strijd? Hoe zorg ik ervoor dat ik vrouwen in hun strijd steun zonder in fouten te vervallen zoals (a) te arrogant mijn mening opdringen of het voortouw te nemen, (b) door mijn acties vrouwen minder zichtbaar maken, (c) de reddende ridder te willen spelen, (d) mezelf door mijn politiek activisme een vrijkaart te geven voor persoonlijk incorrect gedrag? Kortom, mannen moeten werken aan het afleren van hun seksistische socialisering. Een aantal boeken van John Stoltenberg en Robert Jensen kunnen hierbij helpen, maar ik denkdat ook dit iets is dat best in groep kan worden uitgewerkt: ook mannen kunnen bewustzijnsvormingsgroepen oprichten om elkaar te helpen komaf te maken met het problematische concept van mannelijkheid. Die groepen kunnen dan best zowel een persoonlijk luik hebben (vorming, socialisering, deconstructie) als een politiek luik (het steunen van de vrouwenstrijd).
Deelsystemen van het patriarchaat
De term patriarchaat wordt vaak nogal simplistisch gehanteerd, vandaar dat ik die wat duidelijker wil uitwerken. Ik denk niet dat er één groot, monolitisch blok is dat het patriarchaat vormt, ik denk eerder dat het patriarchaat bestaat uit allerlei deelsystemen die samen gecombineerd, als tralies van een vogelkooi, zorgen voor de onderdrukking van vrouwen:
“Consider a birdcage. If you look very closely at just one wire in the cage, you cannot see the other wires. If your conception of what is before you is determined by this myopic focus, you could look at that one wire, up and down the length of it, and be unable to see why a bird would not just fly around the wire any time it wanted to go somewhere. Furthermore, even if, one day at a time, you myopically inspected each wire, you still could not see why a bird would gave trouble going past the wires to get anywhere. (…)
It is only when you step back, stop looking at the wires one by one, microscopically, and take a macroscopic view of the whole cage, that you can see why the bird does not go anywhere; and then you will see it in a moment. It will require no great subtlety of mental powers. It is perfectly obvious that the bird is surrounded by a network of systematically related barriers, no one of which would be the least hindrance to its flight, but which, by their relations to each other, are as confining as the solid walls of a dungeon.”
— Marilyn Frye, The Politics of Reality: Essays in Feminist Theory (5)
De verschillende deelsystemen van het patriarchaat gaan we in andere teksten bespreken, er valt veel te schrijven over al die systemen. Enkele voorbeelden: prostitutie, vrouwenhandel en pornografie; interacties tussen groepen; interacties tussen individuen…
Hoe verzetten we ons?
Verzet plegen tegen een systeem dat zo oud is, en ons al zo lang in zijn macht heeft, is een zware opgave. Alleen kan je zoiets niet. Alle feministes die ik ontmoet of wiens verhalen ik hoor, zijn het er allemaal over eens dat ons verenigen in groepen de enige manier is om effectief te vechten tegen dit systeem. En het is een strijd. Een strijd om macht.
“Empowerment is not just a feeling. To get power, you have to take it, and that means you need to try to understand where it is and who has it and how they use it; and you would also do well to have some positive vision of what you would do with power if you had it. This is heady and complicated stuff. It can’t be glossed over in a chatroom or on a talk show. It takes time, and effort, and dedication to doing something difficult. That’s why it is so important to keep teaching radical feminism—real feminism—in universities.”
—Rebecca Whisnant, Beyond Multiple Choice (6)
Seksisme is iets dat constant herhaald (gereproduceerd) moet worden om effectief te blijven – vrouwen moeten regelmatig op hun plaats gezet worden, mannen die afwijken moeten terug in het hokje geduwd enz. Feministes willen natuurlijk dat herhalingsproces stopzetten, zand in de machine gooien, de samenleving anders organiseren.
Wij willen alle deelsystemen van het patriarchaat slopen of transformeren. Er is bijvoorbeeld geen enkele reden voor het voortbestaan van systemen als vrouwenhandel en prostitutie. Die moeten verdwijnen. Pornografie, gedefinieerd als die beelden die zorgen voor de blijvende onderdrukking van vrouwen door het uitdragen van de dominante, vrouwenhatende ideologie, door dominantie te seksualiseren en te fetisjiseren, door vrouwen voor te stellen als objecten en als koopwaar, moet verdwijnen.
“In my view, those of us who are women inside this system of reality will never be free until the delusion of sexual polarity is destroyed and until the system of reality based on it is eradicated entirely from human society and from human memory.
…
This is the revolutionary possibility inherent in the feminist struggle.”
—Andrea Dworkin, The Root Cause (7)
Meer lezen
- Radicaal feminisme – een inleiding – over een vorm van feminisme die zich rechtstreeks tegen het patriarchaat richt.
Referenties
(1) bell hooks. Feminist Theory: From Margin to Center. (1984) 2000. South End Press.
(2) voor interessant onderzoek hierover van een hedendaagse sociologe, zie het werk van Rae Lesser Blumberg.
(3) Lost Clown. (The long awaited) Polyamory and Activism theory. 2006. http://angryforareason.blogspot.com/2006/05/long-awaited-polyamory-and-activism.html
(4) Red Crowley. The Lie of Entitlement. 2001. http://www.menstoppingviolence.org/LearnMore/articles/TheLieOfEntitlement.pdf
(5) Marilyn Frye. The Politics of Reality: Essays in Feminist Theory. 1983. Crossing Press.
(6) Rebecca Whisnant. Beyond Multiple Choice. 2001. SaidIt. Vol2 nr 9. http://www.saidit.org/archives/mar01/article1.html
(7) Andrea Dworkin. The Root Cause. Our Blood: Prophecies and Discourses on Sexual Politics. 1975. http://www.nostatusquo.com/ACLU/dworkin/OurBloodIV.html
De Tweede Sekse Voorbij 
15 maart, 2009 at 3:25 pm
Goeie tekst maar toch enkele opmerkingen 🙂
“Het patriarchaat is ultiem slechts ten voordele van een klein groepje van mannen uit de hogere klassen.”
Hier ben ik het niet met eens. Dit laat volgens mij uitschijnen dat het patriarchaat een strategie is die door enkele machtige mannen bewust is opgezet om alle vrouwen en andere mannen onderdrukt te houden. Zo een beetje als sommige marxisten over “Het Kapitalisme” denken dus. Ik geloof niet in dergelijk teleologisch simplistisch schema. Rijke mannen hebben weliswaar de macht om meer vrouwen te “kopen” maar ik zie fundamenteel geen verschil met de arme stakker die een prostituee gaat verkrachten. Voor mij is patriarchaat niet een groot abstract bewust uitgedacht iets maar de som van alle handelingen die seksistisch zijn.
“De strijd die feministes voeren is een strijd tegen dit onderdrukkende systeem, niet tegen individuele mannen op zich.”
Mijn bovenstaande uitleg impliceert voor mij dat we net wel tegen individuele mannen moeten actie voeren. Ik geloof best dat neoliberalisme vrouwenonderdrukking (en dierenmishandeling, exploitatie van de natuur, …) verder aanzwengelt dus dat moet zeker aangepakt worden. Maar ik geloof ook in een vrije wil dus iedere man die porno consumeert of een prostituee verkracht verdient een goede schop onder zijn kont. (Ik neem alle niveaus van onderdrukking binnen het kruispuntdenken even serieus dus dat die hoerenloper een uitgebuite arbeider is, maakt zijn eigen seksistisch onderdrukken nog niet goed.)
“Seksisme is iets dat constant herhaald (gereproduceerd) moet worden om effectief te blijven – vrouwen moeten regelmatig op hun plaats gezet worden, mannen die afwijken moeten terug in het hokje geduwd enz. Feministes willen natuurlijk dat herhalingsproces stopzetten, zand in de machine gooien, de samenleving anders organiseren.”
Met dit (mijns inziens) Giddensiaanse idee ben ik het volledig eens. Maar als het patriarchaat blijft bestaan door individuele reproductie impliceert dit toch dat we die individuele handelingen moeten aanpakken en dus wél moeten vechten tegen individuele mannen?
“Door hun gedrag reproduceren mannen seksisme en helpen zo de onderdrukking van vrouwen in stand houden.”
Volledig mee eens maar de tweedeling man-vrouw vind ik wat te simpel. Vrouwen houden evengoed het patriarchaat in stand: ofwel door zelf onderdrukkend te zijn naar andere vrouwen toe ofwel door simpelweg hun mond te houden. Veel vrouwen hebben weinig ruimte tot handelen en die veroordeel ik niet maar bij veel “vrijgevochten” vrouwen zijn er ook vrouwonderdrukkende ideeën aanwezig die evengoed moeten bestreden worden. De geprivilegeerde vrouw die oordeelt dat prostitutie moet blijven bestaan zodat de verkrachter zijn lusten kan botvieren op prosituees en zo zijzelf en haar haar dochters gespaard blijven, verdient voor mij evengoed een schop onder haar kont dan de hoerenloper. En hoewel er een zeer reële druk is vanuit de maatschappij zijn er voor individuele vrouwen toch ook veel mogelijkheden om niet meer mee te draaien in een seksistisch systeem. Ok, het kan soms zwaar zijn maar ik zie binnen het westen toch ook genoeg ruimte om uw eigen weg te gaan en te protesteren.
Die vergelijking van Marilyn Frye tussen patriarchaat en een vogelkooi is schitterend! 🙂 Het geeft een onderdrukkend systeem kernachtig weer.
13 oktober, 2009 at 2:50 pm
Een oudere post nog eens bovenhalen, als je het niet erg vind.
“Hoe zorg ik ervoor dat ik vrouwen in hun strijd steun zonder in fouten te vervallen zoals (a) te arrogant mijn mening opdringen of het voortouw te nemen”
Persoonlijk probeer ik mij hier wel zoveel mogelijk aan te houden, maar steeds meer begin ik toch die regel van minder belang te vinden en er mijn voeten aan te vegen.
De reden daarvoor is de verschrikkelijk slechte manier waarop feminisme uitgevoerd word vandaag. (Zeker niet persoonlijk naar u gericht hoor, of op elke of de meeste feministe(s). Wel de meeste misschien nog wel, mits iedereen zich zo al noemt tegenwoordig.) Ten eerste zijn er zoveel vrouwen die dagelijks gemarteld worden en ik zie feminisme er niets of weinig tegen doen (hun prioriteiten liggen daar blijkbaar vaak niet, vast omdat ze van die specifieke dingen zelf geen last ondervinden; bv eerder hun recht op goede seks claimen ipv seksslaven te bevrijden uit bordelen), het is dan ook moeilijk om gewoon te staan toekijken tot er eindelijk eens een vrouw met een goed strijdplan afkomt. Verder is er dat snobisme dat vaak binnen het huidige feminisme leeft. Het is een handvol vrouwen die een bepaalde opleiding hebben gevolgd die beslissen over het lot van zoveel andere vrouwen. De andere vrouwen worden het zwijgen opgelegd omdat ze niet dezelfde opvoeding hebben gekregen, ze worden met moeilijke woorden onderdrukt, en als er dan een man (of bepaalde vrouwen die dit of dat niet hebben meegemaakt) kritiek op durft te geven en te eisen dat het moet stoppen dan moet hij zijn muil houden omdat hij een man is. Ik zeg zeker niet dat het overal zo is hoor. Maar hoe dan ook het blijft een gevaarlijke regel die inderdaad vaak veel goed doet maar ook slecht kan doen. Als man heb je uiteraard niet het recht om te beslissen over het lot van vrouwen, maar als individuele vrouw of groep vrouwen ook niet.
Damned if you, damned if you don’t dus. Het is dan ook spijtig om te zien hoe sommigen deze regel (en geregeld ook dus diens uitbreiding naar vrouwen die dit of dat niet hebben meegemaakt) gebruiken vaak enkel en alleen om niet naar kritiek te moeten luisteren.
Ik heb ook wel al voorvallen gezien wanneer ze de regel niet volgden maar het beter wel deden (bv bij hun vriendjes of kennissen), waardoor weeral heel de clubjes-mentaliteit zichtbaar word: bevrijding door de onderdrukking van anderen.
Een tweede punt heeft stropdasverbrander al over begonnen. Het feit dat mannen steeds voordelen hebben onder het patriarchaat. Wat ik nog specifiek zou willen opmerken zijn de punten waar wij mannen dan wel last hebben, en hoe die op te lossen zijn.
Wij mannen hebben inderdaad ook heel wat regels waar we ons aan moeten houden, één van de soms meest belangrijke is bv dat we geen homo mogen zijn, en ik zal dit mooie vb dan ook verder gebruiken.
Homomannen worden vaak onderdrukt op gelijkaardige manieren als vrouwen en door eenzelfde maatschappij, maar dat maakt hun nog geen bondgenoten!
Mannen, inclusief homomannen, kunnen zich makkelijk bevrijden van hun eigen onderdrukking zonder vrouwen daarbij ook te moeten bevrijden. Gewoon omdat een man dus tegen het patriarchaat vecht omdat hij er hinder door ondervind betekend niet dat hij aan de kant van vrouwen staat, erger nog vaak zal men zelfs vrouwen nog wat meer onderdrukken om hun eigen bevrijding kracht te geven. Kijk bv naar de modewereld, daar loopt het vol met homomannen die vrouwen mishandelen, en ze worden door heteromannen meer aanvaard net omdat ze vrouwen mee helpen onderdrukken.
En dit fenomeen ziet men ook bij vrouwen zelfs, gewoon omdat je een vrouw bent betekend niet dat je feministe bent of enkel een bondgenoot kunt zijn en geen vijand. Mannen als groep, en ook homomannen als groep, hebben er baat bij om vrouwen te onderdrukken, en als individu hebben ze er ook baat bij.
Vrouwen als groep hebben uiteraard wel baat bij feminisme, maar als individu heeft men meestal nadeel eraan, en heeft men (meer) voordeel bij het onderdrukken van andere vrouwen. (de groepsvoordelen krijgt ze trouwens hoe dan ook, of ze nu een bondgenoot of een onderdrukker is)
Gewoon omdat iemand onderdrukt word door een gelijkaardig of zelfs door hetzelfde systeem als jij betekend niet dat ze aan u zijde zullen of willen staan.
De hoofdreden dat feminisme niet verkoopt is dan ook het egocentrisme bij mensen.
6 maart, 2012 at 9:20 pm
Goeie tekst. En ook de reacties vond ik heel interessant, vooral die van Vohu Manu. Iedereen houdt een patriarchaat in stand. Zowel mannen als vrouwen. Het zou ideaal zijn als de onderdrukten samen zouden werken om de onderdrukking te stoppen. Helaas leven wij niet in een perfecte wereld en zijn wij als mens onvolmaakt. Mensen in het algemeen ZIJN egocentrisch. Nou moet ik wel toegeven dat dit niet bij iedereen is. Ik heb mensen gezien, waarvan ik niet eens wist dat zulke mensen bestonden, maar helaas zijn er maar weinig van zulke mensen. Misschien willen wij als mens anderen helpen, maar doen dit niet. Wij negeren onderdrukking (in het geheel en niet alleen onderdrukking van vrouwen, maar ook van mannen).
Een patriarchaat is een voorbeeld van onderdrukking van vrouwen, maar ook mannen zijn slachtoffers van onderdrukking. Niet alleen door andere mannen, maar ook vrouwen. Machtsmisbruik is niet ongewoon in de wereld en zal dat ook nooit worden.
Zodra mensen om zich heen gaan kijken en toegeven dat ze door hebben wat er aan de hand is, zullen ze beter kunnen vechten tegen deze onderdrukking. Of onderdrukking werkelijk gestopt kan worden is een andere vraag. Ik denk het niet. Je ziet mensen voor andere opkomen en zodra ze genoeg macht hebben gaan ze zelf ook anderen onderdrukken. Zelfs feminisme laat dit zien. Vrouwen die gestreden hebben voor gelijkheid en vervolgens hun echtgenoten mishandelen, zodra ze de macht kregen die ze wilden.
Dus nee, ik denk niet dat onderdrukking gestopt kan worden. Moeten we er dan alsnog tegen vechten? Ja zeker, want dit niet doen, maakt dat jou, naar mijn idee, net zo erg als de onderdrukkers.
28 mei, 2012 at 3:39 pm
Bij welke culturen gebeurt dit vaak?
2 december, 2012 at 8:35 pm
Moeten we er dan alsnog tegen vechten? Ja zeker, want dit niet doen, maakt dat jou, naar mijn idee, net zo erg als de onderdrukkers.
Als de onderdrukten zich niet verzetten tegen de onderdrukkers is er dus niet aan de hand…?
11 oktober, 2013 at 11:34 pm
Wat ben ik blij met een goed feministisch blog als deze! Zo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die vind dat onze maatschappij zó fout in elkaar zit. Het geeft steun om te lezen dat anderen hier ook mee worstelen! Ik heb het gevoel dat ik dagelijks lijd (letterlijk) aan de manier waarop onze samenleving ‘functioneert.’ In het dagelijkse leven ondervind ik hier vaak frustraties van, maar ook in de media bijv is het goed te merken. Om maar een klein voorbeeldje te noemen; op een recent nieuwsbericht waarin stond dat vrouwen het veel beter doen op de universiteit dan mannen, werden reacties geplaatst als: ja maar daarna gaan ze toch niks ermee doen en laten ze de mannen keihard werken en zitten ze alleen maar thuis’ en ‘ja maar zij doen toch alleen maar ‘rozekleurige’ opleidingen’ enzovoort enzovoort. Dit is 1 van de vele voorbeelden die weerspiegelen hoe slecht en sneu het gesteld is met de samenleving. (dit voorbeeld kwam trouwens van Geenstijl, een populair platform vol vrouwenhaters die ik tegenwoordig bewust vermijd aangezien het perfect weerspiegelt hoe overdreven mannen nog steeds vrouwen omlaag proberen te halen, en ik er diep triest van word als ik zie hoe dit geuit wordt). Nu heb ik het over een website maar dit is ook vaak de realiteit in het dagelijks leven. In mijn omgeving alleen al zie ik hoe vrouwen na hun werk nog alle klusjes in huis gaan doen en voor de kinderen gaan zorgen, terwijl de man bij thuiskomt met een biertje voor de tv gaat zitten of spelletjes gaat spelen (de huishoudelijke taken zijn volgens onze maatschappij immers nog steeds bedoeld voor de vrouw, of ze nou werkt of niet). Vervolgens hoor je van alle kanten (en zo dus ook volgens de reacties op geenstijl) dat vrouwen alleen maar thuis blijven en niks doen. Hoeveel bullshit er wel niet de wereld in wordt geholpen en hoe vaak het juist andersom is, is ongelofelijk.
Door dit hele ‘systeem’ ben ik erg slecht gaan denken over mannen in het algemeen. Ook een fout van mij, want ik weet dondersgoed dat er ook goeie zijn. Mijn vriend vind het bijv juist goed dat ik feministisch ben en dit is al heel fijn. Ik zie mannen als individu ook niet als vijand, in tegendeel, ik trek ook graag met mijn mannelijke vrienden op. Mijn vijand is de samenleving waarin bepaalde seksistische opvattingen de overhand hebben.
Wat ik persoonlijk nóg erger vind, is wanneer sommige vrouwen dit systeem in stand houden. Ik plaatste laatst een berichtje op een feministische (!) facebookpagina, die het had over bepaalde vooroordelen over vrouwen. Een aantal meiden reageerden met ‘get over yourselves’ tegen mij en de andere vrouwen die het hiermee niet eens waren. Ik snap niet waarom je niet voor jezelf zou opkomen als vrouw? Het ging nota bene over de manier waarop men vrouwen generaliseert als ‘moeilijk op te voeden als tiener, altijd dealend met PMS en hormoontjes waardoor ze chagrijnig zijn. Ik begrijp niet waarom het als zeuren wordt gezien wanneer jij aangeeft dit bullshit te vinden. Ikzelf (en ik ken genoeg meiden die ook niet zo zijn) was heel makkelijk als tiener en nog steeds heb ik nooit last van chagrijnigheid of ‘hormoontjes’ of iets. Ik ben juist een heel vrolijk type, ik kan alleen niet tegen onrechtvaardigheid en mensen die generaliseren! Daar hoeft toch niks mis mee te zijn? Helaas denkt onze samenleving ook daar anders over.
Hierdoor is het ook steeds moeilijker om voor jezelf en andere vrouwen op te komen, aangezien het allemaal weggezet wordt als ‘hysterisch gezeur.’ Niks is vermoeiender dan proberen je punt duidelijk te maken, terwijl er niemand uberhaupt wil luisteren.
Maar goed, mijn berichtje is inmiddels erg lang geworden en zo kan ik ook nog heel lang doorgaan over alles wat ik vind dat er mis is! In ieder geval heel goed dat er sites zoals deze bestaan! Ik zou zeggen, ga zo door! 🙂 Ik ga dit blog in ieder geval volgen en van mij zul je nog wel vaker horen waarschijnlijk 😉
16 januari, 2018 at 3:58 pm
Interessant artikel en ook interessante reacties. ik als 60-jarige gescheiden vrouw heb ook al van alles voorbij zien komen in de interacties met vrouwen en mannen. Ik zie mij zelf niet als feministe en ben door mijn alleenstaande moeder eigenlijk best wel vrijgevochten opgevoed.
Bedoel hiermee geen gezinsverband. Geen aanwezige vader en vrije keuzes voor mijn leven. Dus niet als 18 jarige die van school komt. Mamma ziet je graag getrouwd met een man met een goede baan (inkomen) en kinderen in een leuke doorzonwoning.
Ik hou van kinderen maar heb ze zelf niet , omdat ik mijzelf niet in een moederrol zag en misschien ook niet de juiste Vader hiervoor tegenkwam
Ik probeer zelf alles te relativeren. ben niet traditioneel en vind mijzelf een creatieve HSP rebel. Dus laat mij door niemand de wet voorschrijven. Niet door vrouwen of mannen of wie dan ook.
Geen strijd voor mij. Dit wordt een soort oorlog waarmee tegenstellingen juist meer benadrukt worden.
Eerlijk gezegd heb ik generaliserend gezien liever met mannen te doen dan met vrouwen.
Mannen zijn toch directer dan vrouwen en daardoor weet ik beter wat ik aan ze heb.
En ik ben ook direct naar hen eerlijk gezegd. is soms wel even voor ze wennen want dat valt buiten het patroon van de beschikbare volgzame zorgvrouw. Die ik natuurlijk niet ben. En door mijn daden merken ze wie ik wel als Mens ben.