İslam dünyasında Kindî’nin çalışmalarıyla başlayan felsefi düşünceyi problemleri, yöntemi ve terminolojisi ile bir sistem haline getiren Ebû Nasr Muhammed b. Muhammed el-Fârâbî et-Türkî, Latin Ortacağı’nda Alfarabius ve Abunaser adıyla anılır. Dönemin önemli bir eğitim ve kültür merkezi konumundaki Fârâb’da iyi bir tahsil gördüğü, bir süre kadılık (yargıçlık) yaptığı anlaşılan filozof, bilinmeyen bir tarihte mesleğinden ve memleketinden ayrılıp Buhara, Semerkant, Merv, Belh, Bağdat ve Dımaşk gibi önemli merkezlerde bulunmuştur. Kindî’nin başlattığı Meşşâî geleneğe, kendi inanç ve kültürünün temelini oluşturan ilkelerin yanı sıra Eflâtun ve Yeni Eflâtunculuktan aldığı bazı unsurları da katan filozof, eklektik bir sistem kurmuştur. Özellikle mantık alanındaki üstün başarılarından ötürü, Aristoteles’ten sonraki ikinci otorite sayıldığı için “Muallim-i Sânî” (İkinci Hoca) unvanıyla anılan Fârâbî, geriye 43’ü günümüze ulaşan 100’e yakın eser bırakmış olup bunlardan bazıları şunlardır: Eflatun’un Kanunlarının Özeti, Felsefenin Temel İlkeleri, Eflatun ile Aristoteles’in Görüşlerinin Uzlaştırılması, İlimlerin Sayımı, İdeal Devletin Yurttaşlarının Görüşlerinin İlkeleri, Felsefe Öğreniminden Önce Bilinmesi Gereken Konular, Siyaset Felsefesine Dair Görüşler, Mutluluk Yoluna Yöneltme, Mutluluğun Kazanılması, Giriş, Mantığa Başlangıç, Beş Bölüm, Astroloji Hakkında Doğru ve Yanlış Bilgiler, Aklın Anlamları.